Jest na dużą skalę uprawiana w Ameryce Północnej, szczególnie w USA, gdzie od początku XX wieku wyhodowano liczne odmiany uprawne. Jej uprawa na skalę towarową jest prowadzona tylko w kilkunastu krajach świata. Według danych FAO całkowita produkcja w latach 2002-2007 wynosiła średniorocznie około 245 tys. ton. Ponad połowę, 128 tys.ton zbierano w USA, 76 tys. ton w Kanadzie, a na trzecim miejscu w produkcji światowej była Polska z ilością 18 tys. ton. Oprócz wymienionych krajów borówkę na skalę towarową uprawia się jeszcze w Rumunii, na Ukrainie, w Holandii, Rosji, Litwie, Nowej Zelandii, Włoszech i Francji. Pozostałe kraje produkują mniej niż jeden tys. ton rocznie. Liczne odmiany uprawne powstały nie tylko z samej borówki wysokiej, ale również w wyniku krzyżowań b. wysokiej z Vaccinium australe i V. angustifolium.
Ma bardzo duże wymagania jeśli chodzi o rodzaj gleby. Wymaga gleby bardzo kwaśnej, o pH 4-5, a nawet 3,5-4 (oznaczane w KCl). Gleba musi być próchniczna a optymalna zawartość próchnicy wynosi 3,5% i więcej. Najlepsze są gleby z torfu kwaśnego. Na glebach lekkich niezbędne jest nawadnianie. Jednak woda z naturalnych zbiorników przeważnie nie nadaje się do tego celu, ze względu na zbyt wysoki odczyn i musi być zakwaszana. Poziom wody gruntowej nie może być wyższy niż 40 cm. Roślina wytrzymuje mrozy do -25° C. Przy -30° C mogą przemarzać cieńsze pędy, a nawet całe części rośliny wystające ponad warstwę śniegu. Wiosenne przymrozki mogą zniszczyć część kwiatów.
Zdjecie
Borówka wysoka, niebieska jagoda (Vaccinium corymbosum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej, ale rozprzestrzenił się w naturalnym środowisku także w Japonii, Nowej Zelandii i w niektórych rejonach Europy (Wielka Brytania, Holandia). Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce (w 1999 na 350 ha zbierano plon w wysokości ok. 800 t).